İhanetin Katli

Konu: İhanetin Katli Salı Eyl. 04, 2012 11:26 pm

Yer: Dublin * Yeni Malfoy Malikanesi
Zaman: Gece Yarısı
Olay: Malfoy Ailesinin Katli

Rüzgârın caddelerle seviştiği, nahoş gecelerden biriydi. Sokak lambaları dışarıdaki soğuğu hissetmiş olmalılar ki ışıkları titreşip duruyordu. Gökyüzünde yapboz parçaları gibi etrafa dağılmış yıldızlar tehlikenin geleceğini fısıldıyordu birbirlerine. Ay ise kara bulutların ardına gizlediği göz yaşlarını yer yüzüne damlatıyordu. Saat yarımı çoktan geçmişti. Herkes uykuya dalmıştı geleceklerine dair bir şey görmek için. Elbette bilmiyorlardı zihinlerinde kalan çöplüklerden başka bir şey görmediklerini. Sokağın sonunda görkemli bir ev vardı. Etrafı kömür siyahı korkuluklarla sarılmıştı. Karanlığın dişlerini andıran korkulukların arasından küçük ağaçlar boy gösteriyordu. Huzurun hakim olduğu malikanenin sahibi ise babasını yıllar önce yitiren Malfoy ailesiydi. İsmi lazım değilin yok olduğu gün her zamanki gibi ihanet etmişlerdi bağlılık yemini ettiklerine. Şanslı olduklarından olsa gerek ne bir kan dökecek ölüm yiyen ne de yaratık kalmıştı. Gökyüzündeki bulutlar aslında kapkara değildir; aksine grinin en koyu haline bürünürler. Bunu anlamak zor değil çünkü kapkara denilen bulutlardan daha kara bir şey belirmişti bulutların doğrultusunda. Sigara dumanı kadar yoğun, zeytin kadar siyahtı. Havada rahatlıkla süzülüyor adeta canlıymış gibi hareket ediyordu. Akla gelen soru, onlardan biri mi? Ama buna inanmak mümkün olamazdı. Yıllar önce bakanlık tüm ölüm yiyenleri en ağır şekilde yargılamıştı. Kimse buna cesaret edemezdi. Gökyüzünden süzülüp yeryüzüne kondu belirsiz karanlık. Cisimsiz olan varlık bir bedene bürünmüştü. Karanlığı kıskandıracak simsiyah ipek cübbesi bütün bedenini sarmıştı. Kendinden emin ve güçlü adımlarla malikanenin kapısına doğru yürüyordu. Suratındaki gümüşi maskeyle kimliğini mi gizlemeye çalışıyordu? Yoksa tasfiye edilenlerin geri döndüğünü mü ima ediyordu, anlamak zordu. Kapıya bir metreden az bir mesafe kalmıştı ki siyah, deri eldivenle donattığı elini cübbesinin bedeniyle buluştuğu kısma götürdü. Orada asasını barındırdığı bir cep vardı. Meşe ağacından yapılma asasını kavradı ve sakladığı yerden çıkardı. Malfoylar'ın kapısı tam önünde duruyordu. Tek engel sıradan, antika bir kapıydı eve girmesi için. Maskenin ardına gizlenmiş dudaklar hafifçe aralandı ve birkaç sözcük süzüldü atmosfere.
" Alahomora. "

Nihayet kapı açıldı ve amacına ulaşması için önünde hiçbir engel yoktu. Sadece işi bitirmesi için pürüzler vardı. Evrenin sonsuzluğu kadar sessizce ilerliyordu evin içinde. Karanlığı kovalayan lambalar, işlevini yerine getirmiyor sadece bekçilik ediyordu karanlık odaya. Mutfağın penceresinden sızan ayın ışığı, bir katil için en özendirici noktadır. Göğsünün içinde atan organ öyle hızlı çarpıyordu ki kendisi bile farkında değildi heyecanının. İhanete kapılanlara ders vermek onun için en büyük arzuydu. Evin ilk katı tamamıyla işe yaramaz birkaç eşyadan oluşuyordu. Evin girişinin hemen karşısında olan merdivene yöneldi intikam ateşiyle yanan büyücü. Tahta basamakları sessizce çıktı. Sımsıkı sarıldığı asasını karşısında birinin durduğunu düşünürcesine kaldırdı yukarıya. Kulakları tırmalayan nefes alışveriş sesi yankılanıyordu tüm koridorda. Hedefini bulması çokta zor değildi gerçekten. Ayağındaki klasik ayakkabısının topuğu yere her çarptığında tok bir ses çıkarıyordu. Birkaç adım attıktan sonra kendisini genç bir çiftin yatak odasında buldu. Sapsarı saçlara sahip olan kafa yastığa öyle gömülmüştü ki odada bir yabancının varlığını fark edememişti. Yanına kıvrılan eşi ise ondan farksız değildi. Genç yaşta tanıştığı büyücü, orta yaşlarına yelken açmış olsa gerek alnı çizgi çizgi olmuştu. Hiçbir acıma duygusu hissetmeden, asasının hedef yörüngesine Malfoy'u seçti. Zafer öncesi bir kahkaha atmak istedi karanlığın kutsadığı büyücü ama işini garanti altına almak için vazgeçti. Dudaklarının kıvrımları birkaç kez hareketlendi ve dudaklarından taştı o kelimeler. " Avada Kedavra. " Masum bir ağaçtan yapılma asa, bir hayatı sonlandırmıştı. Öldüren sözcüklerini yineledi ve iki cesetle aynı odayı paylaşmaya başlamıştı. Kendi halinde zafer naraları atıyor ve kahkahalar patlatıyordu. Taze mezun, çaylağın adımlarını duyup hızlıca ona yöneldi ve öldüren laneti tekrarladı. Scopius Malfoy, yani Malfoy soyunun devamı da ruhunu tanrıya teslim etmiş oldu. Bir anlık sessizliğin üzerine koridorda yankılanan koşu sesi, ona yeni bir av daha çıkardı. En büyük ihanet içerisinde olan Lucius Malfoy'un eşi, Narcissa Malfoy'dan başkası değildi. Oğlunu yitirmenin korkusuyla yaşayan zavallı, yaşlı kadın bunun gerçek olduğunu görünce çaresizlik içinde kendisininde ölümünü beklemeye koyuldu. Potter'ın öldüğünü söyleyerek karanlık lordu yanıltan hatta savaşın kaybedilmesine sebep olandı. Onu lanetle öldürmek ona bir armağan olurdu. Karanlığın siyahını çalan asasını yaşlı kadının boynuna tuttu ve keskin sözcüklerle onu ağır şekilde yaraladı. " Dawod. " Kılıçla kesmekten daha kolaydı yaşlı kadının boğazını büyüyle kesmek. Boğazından fışkıran kanlar odanın dört bir yanına bulaşmıştı. Bunu fırsat bilerek o kanla duvara bir kelime yazdı.

- MÜRİT -