Müritler

Heyecanını yatıştırmak amacıyla iki tane daha naneli şeker aldı ağzına. Midesinde uçuşan kelebekler, beyninde dolaşan onca cümle, hayal sanki iyi bir şeylerin baykuşu gibiydi. "Evet Aph, bunu başarabilirsin." diyordu iyi kalpli yanı. "Aph deme bana seni gerizekalı beni adım Aurora!" diye sitem ederken diğer yanı çoktan Londra'ya inmişti uçak. Yanına gelen hostesin küçük bir dokunuşuyla sıçradı yerinden. Merdivenlerden aşağı uçarcasına indikten sonra kolundaki asasını bir kez -bu kaçıncı bir kez olduğunu hiç bilmiyordu- daha kontrol ettikten sonra kolundaki küçük çantasıyla birlikte tren istasyonunun olduğu yere cisimlenmek için etrafına baktığında havaalanının hayli kalabalık olduğunu gördü. Pistin olduğu yerden binaya girmek için olan kapıdan içeri girdi ve gözleri lavaboyu aradı. Biraz etrafına bakınmıştı ki sağ tarafında erkekleri girdiği lavabo olduğunu gördü. Seri adımlarla lavaboya girerken rezil olabileceğini düşünmemişti. İçeri attığı adımla birlikte bütün beylerin ona bakması kaçınılmazdı tabii ki. Bir an tereddüt ettikten sonra aksi ve sinirli bir ses tonuyla “İşinize bakın siz.” dedi. Aslında biraz tuhaftı. Yani hepsi.. Bunun üzerine daha fazla kafasını yormadan sol taraftaki ilk kabine girdi. İçeride hareket edilecek alan kısıtlıydı ancak Aurora bunu sorun etmedi kendisine. Zarif hareketlerle dönerken alıştığı garip duygunun esiri oldu. Sanki tüpün içerisinden geçiyordu. Tüp o kadar dardı ki geçmek için nefesini tutması gerekiyordu. Bu duyguya yıllardır aşinaydı genç cadı. 22 yaşında olduğu ve 5 yıldır cisimlendiği düşünülürse alışmaması olağandışı bir şey olurdu. Hogsmeade’ın buram buram büyü kokan havasını içine çektiği anda rahatladı. Kolunu, bacağını ya da vücudundaki herhangi bir yeri septireceğinden oldukça korkuyordu. Biliyordu ki korkusu sayesinde kendisini septirmiyordu. Ciğerlerine çektiği temiz hava ile Hogwarts’ın tanıdık yoluna doğru yürümeye başladı. Aslında kendisi de biliyordu direk Hogwarts’a gelebileğini –elbette uç uç tozuyla ve haberli olarak-. Fakat öyle çok özlemişti ki Hogsmeade’a gezi düzenlendiği zamanları. Arkadaşlarıyla birlikte Madam Rosmerta’nın hanında kaymak birası içip Hogwarts’a geri dönüşleri.. Çok özlemişti Aurora ve bu yüzden Profesör olarak Hogwarts’a dönmeyi istiyordu. Aurora bu düşüncelerle yürürken çoktan Hogwarts’a geldiğini gördü. Bu yol gerçekten bu kadar kısa mıydı yoksa Aurora mı hızlı yürümüştü? Okulu bahçesinden girdikten sonra kolundan asasını çıkardı ve müdürün olduğu yere doğru kırmızı kıvılcımlar çıkardı. Kapının açılmasını bekliyordu ancak açılmadı. Buna şaşıran Aurora bir kez daha asasını hafifçe sallarken kapı ağır ağır açıldı. Sanki bir Muggle kapıyı elleriyle açmayı deniyordu. Hafifçe aralık kapıdan içeri girdiğinde gerçekten birinin kapıyı elleriyle açtığını gördü. Adamı tanımıyordu, gerçi tanıması da gerekmiyordu. Büyük Salonun dışındaki merdivenlerden hızla çıktı. Merdivenler eskisi gibiydi, yer değiştirmeyi seviyorlardı. Hızla yukarı çıktığında nihayet merdivenler son bulmuştu. Artık yürümesi gerekiyordu. Ağır ağır, içine sindirerek yürürken gözünün önünde canlanan anılara kaptırdı kendini. Bir sarsıntıyla birlikte anılar uçup gitti. Tam laneti savuracağı anda müdürle çarpıştığını gördü ve utandı. Nasıl aklından çıkmıştı müdürün onu bekleyeceği? “Be- be- ben çok özür dilerim Sayın Müdür. Be- be- ben görmedim sizi ve sa- sa- sanırım bu işimin başlamadan biteceğinin göstergesi.” Ahh! Nasıl böyle bir hataya düşebilmişti? Kendisine lanet etti anca Müdürün yüzüne baktığında içten bir gülümsemeyle karşılaştı. Yüzüne taktığı mahcup, utangaç gülümsemeyle birlikte dönen merdivenlerden birlikte çıktılar. Henüz bir şey söylememişti Müdür ancak umutluydu Aurora. Mitolojiye zaten ilgisi vardı. Özellikle Yunan ve Mısır mitolojisi ilgisini çok çekiyordu. Birlikte odaya çıktıktan sonra koltuğa oturdu ve söze başladı.
“Efendim mektubumda da dediğim gibi Mitolojiye Hogwarts’da ders aldığımdan beri ilgim var. Yunanistan ve Mısır’da bizzat bulundum. Mitolojileri hakkında oldukça bilgim olduğunu düşünüyorum ve tek istediğim bu bilgilerimi yeni nesil büyücü ve cadılara anlatabilmek. Bilgilerimi paylaşmak istiyorum. Ve biliyorsunuz ki-“ Sözünü yarıda kestiğinde içimdeki umut ışıkları sönmüştü.
“Biliyorum Aurora. Ve bu görüşmeyi kısa tutmayı düşünüyorum. Dilersin ki hazırlanmaya ihtiyacın var. Ve aramıza hoş geldin Au- Profesör Octavianus.” Konuşması bittiği anda nasıl bir ruh halinde olduğunu kendisi bile bilmiyordu. Evet sonunda Profesör olarak Hogwarts’a geri dönüyordu nihayet ve.. ve.. ve bu Aurora için her şeydi.
“Teşekkür ederim Sayın Müdür. Elimden gelen her şeyi yapacağıma size söz veriyorum. 1 Eylül’de görüşmek dileğiyle.” Yüzündeki gülümsemesi otuz iki diş olduğunda odadan mutlu bir cadı olarak ayrıldı. Merdivenlerden koşarak inerken aklındaki tek şey artık Mitoloji Profesörlüğünün Aurora Aphrodite Rose Octavianus’tan sorulacağıydı.